Ég ætla að útskýra sýndarveruleikatækni (VR-Virtual Reality) sem við erum að byrja að nota á Hrafnistu og afhverju við ætlum að nota hana.
Tæknin á bakvið sýndarveruleikagleraugu er frá árinu 1968 en náði ekki útbreiðslu fyrr en á síðustu 10 árum. Tæknin hefur loks orðið svo góð og gæðin nægilega mikil til að geta keppt við hefðbundin sjónvörp og tölvur. Þróunin er mikil og sérstaklega fyrir notkun slíkra gleraugna við spilun tölvuleikja.
Ég las um slík gleraugu í bókinni (líka kvikmynd) Ready Player One. Skemmtileg en líka skuggaleg Sci Fi saga um framtíð þar sem allir flýja inn í VR heiminn með því að setja á sig sýndarveruleikagleraugu.
Þó svo ég telji að við sem höfum heilsu eigum að nota öll tækifæri til að lifa lífinu í raunheimum og búa til skemmtilegar minningar, þá trúi ég að fólk sem vegna aldurs er takmarkað í að geta upplifað vissa hluti í raunheimum geti notið þess mjög mikið að upplifa þá í sýndarveruleika.
Íbúar Hrafnistu eru vissulega á ólíkum stað varðandi heilsu, huga og færni, en flestir eru að lifa síðasta kafla lífsins og horfa tilbaka á tilveru þegar þau voru krakkar að leik, ung og ástfangin, ströggla og njóta, hlæja og gráta í lífsins leik í ólíkum kringumstæðum.
Fólk hefur lifað ólíkum lífum með misjöfnu hlutfalli af sætum og súrum augnablikum en eru nú bundin því að rifja upp og minnast þeirra. Það eru góðu minningarnar sem ylja fólki í ellinni. Það er margsannað.
Með VR gleraugum höfum við tækifæri til að brúa þetta bil milli elli og æsku, líkamlegra kvilla og heilsu æskuáranna. Við getum leyft fólki að endurupplifa ferðalög til útlanda, borga og sólarstranda auk þess að renna sér á skíðum, fara í köfun, safarí, loftbelg og hvað sem hugurinn girnist.
Auk þess að rifja upp minningar geta þau fengið að upplifa hluti sem þau höfðu aldrei tækifæri til að gera, áttu ekki tíma, pening, eða bara hugmyndaflug.
Við sem störfum við að hugsa um íbúa Hrafnistu erum í ótrúlega merkilegu hlutverki. Við erum í raun þeirra nánustu þegar kemur að samveru yfir daginn og kvöldin. Okkar nærvera getur gefið fólki svo ótrúlega mikið á svo fjölbreyttan hátt. Fyrir utan grunnþjónustu og aðstoð við líkamlega aðstoð þá getur eitt bros dimmu í dagsljós breytt, ein spurning skapað félagslega tengingu og klapp á bakið veitt hlýju sem lyftir andanum. Fjöldamargt annað gerum við öll til að láta fólkinu okkar líða vel.
Notkun sýndarveruleikagleraugna er mögnuð leið til að sameina svo margt í umönnun og aðhlynningu.
Fjölbreytni fyrir íbúa og starfsfólk
Félagslega samveru
Nýjar upplifanir
Tækifæri til að rifja upp reynslu og minningar
Gleði og undrun.
Styrkja tengsl
Þið hafið mörg séð áhrifin af notkun VR gleraugna inn á deild hjá ykkur. Ef ekki, spyrjið samstarfsfólk sem hefur séð eða jafnvel aðstoðað við upplifunina.
Ég hvet ykkur til að spjalla við deildarstjórann ykkar ef þið hafið áhuga á að prófa og fara sömuleiðis yfir Tæknilegu atriðin HÉR (smella á hlekk)
En eftir myndbandið að neðan sem sýnir upplifun fólks á Hrafnistu af töfragleraugunum;) ætla ég að fara örlítið nánar út í nálgun okkar og hvernig við notum gleraugun útfrá samskiptum við fólk.
Það að nota VR gleraugu er ekki bara að skella þeim á höfuðið á fólki. Þetta er ferðalag þar sem tæknin er eins og flugvél. Það þarf einhvern til að taka á loft og lenda, og auðvitað að velja áfangastað.
Ef við höfum bara þessi fáu atriði í huga þá erum við komin langleiðina:
Sýna fólki áhuga-þetta er fyrir þau
Sýna nærgætni-þetta er nýtt fyrir þeim
Sýna ykkar áhuga á ferðalaginu-þið þekkið hvað er í boði, og það er magnað stuff!
Sýna fólki áhuga
Í Youtube playlistum er sérvalið efni af allskonar upplifunum (smellið HÉR til að fara yfir tæknikynningu), en til að geta valið verðum við að eiga samtal við manneskjuna. Spyrja um áhuga, ferðalög, góðar minningar, starfsferil(margir flugmenn sakna þess að fljúga og bændur dýranna). Við erum í fjársjóðsleit! Stundum þarf að stinga upp á einhverju, og skapa jákvætt andrúmsloft og áhuga. Þið getið sagt frá ykkar góðu minningum af fríi á sólarströnd, og boðið þeim að sjá. Stundum þarf að vera ákveðin á húmórískan hátt,td að segja við einhvern “nei það gengur ekki að þú hafir ekki séð gíraffa, við skulum redda því eins og skot!” Ekki vera hrædd við að spjalla, verið þið sjálf og deilið ykkar reynslu. Munið bara að takmarkið er að veita þeim þessa sérstöku upplifun. Ekki láta hugfallast þó einhver segi nei. Það má reyna aftur, og kannski öðruvísi.
Sýna nærgætni
Þetta er ný tækni, og getur virst óþægileg fyrir suma. Aðrir eru bara smá vanafastir og neikvæðir. Sumir eru komnir með mikla heilabilun og geta ekki tjáð sig. Við nálgumst alla útfrá þeim sjálfum. Við komumst langt með nærgætni og mýkt. Þið þekkið fólkið ykkar og getið metið hver er líklegur til að prófa eða þurfa meiri tíma. Og svo kemur sumt fólk ykkur á óvart! Ég mæli með að læra hvernig best sé að setja gleraugu á fólk með því að spyrja samstarfsfólk sem hefur reynslu (munið að ég verð með ykkur fram á vor og mun hjálpa ykkur. Ekki hika við að spyrja mig.
Sýna ykkar áhuga
Horfðir þú á myndbandið að ofan? Það er til mikils að vinna að geta veitt fólki svona mikla gleði. Það er ein tegund af áhuga. Svo er það áhuga ykkar á öllu því sem má upplifa. Hugsið um tvennt. Annars vegar frábært sumarfrí sem þið áttuð, og hinsvegar e-h reynslu eins og skíða, sigla, íþrótt, yoga, hvað sem veitir ykkur mikla ánægju. Ímyndið ykkur svo að þið gætuð aldrei framar upplifað slíkt. Það er veruleiki flestra sem við erum að vinna fyrir. En með VR getum við leyft þeim að upplifa aftur, þó sýndarveruleiki jafnist aldrei á við veruleikann. Við verðum að skilja möguleikana, og hversu mögnuð áhrifin geta verið. Þá kviknar áhugi okkar og brennur skærar :)